نقد فیلم هفت ماهگی

سینمای کلاسیک که قوانینش به مرور در استودیوهای هالیوودی به‌وجود آمد، ساختار فیلمنامه داستانی را بر اساس کنش‌های (حوادث) درونی و بیرونی تعریف می‌کند. در واقع فیلم مجموعه‌ای از حوادث است که برای شخصیت‌های داستان رخ می‌دهد اما این حوادث باید در جهان داستان منطقی باشند. هر چه منطق وجودی حادثه با ایجاد روابط علت و معلول بین اجزای فیلمنامه محکم‌تر شود، فیلم باورپذیر‌تر و پیرنگ قوی‌تر خواهد شد. هر چه این استحکام کمتر شود و کنش‌های (حوادث) فیلم ناگهانی‌تر و بی‌منطق رخ دهد فیلم اتفاقی‌تر پیش می‌رود.

عنصر اتفاق جای مستحکمی در سینمای داستانی کلاسیک نداشته و حاصل و پیامد سینمای پست مدرن است. اتفاق اگر در جای درستی استفاده شود به همراه خود شوک، هیجان و همراهی مخاطب را می‌آورد اما اگر نابجا و بی‌دلیل و از سر نابلدی در مسیر داستان قرار گیرد ذوق مخاطب را کور می‌کند و از کشش او نسبت به فیلم خواهد کاست. فیلمنامه هفت‌ماهگی بر اساس اتفاق نوشته شده است. اتفاقاتی که منشأ خارج از فضای قصه دارند و در نقطه درستی هم قرار نگرفته‌اند. در ادامه به بررسی جزییات فیلمنامه فیلم می‌پردازیم و از منظر حوادث موجود در داستان فیلم را بررسی خواهیم کرد. قابل توجه است که ممکن است بخش‌هایی از داستان لو برود.