نقد فیلم Terminal - ترمینال

Terminal با بازی تنها ستاره‌اش مارگو رابی، به مثابه افتادن در لانه خرگوش، سرگیجه‌آور و وهم‌انگیز است. انتخاب تجربه‌ای این‌چنین را به شما می‌سپاریم. با نقد فیلم همراه باشید.

فیلم Terminal به کارگردانی وان استاین محصول سال ۲۰۱۸ و به تهیه‌کنندگی و بازی مارگو رابی به عنوان شخصیت اصلی و چهار شخصیت مرد فرعی با بازی سایمون پگ، دکستر فلچر، مایک میرز و مکس آیرون است. داستان فیلم با نریشنی از مارگو رابی با لهجه غلیظ انگلیسی آغاز می‌شود که جملاتی از لویس کرول نویسنده مشهور کتاب «آلیس در سرزمین عجایب» را نقل‌قول می‌کند: جایی روی زمین است که شبیه آن هیچ جایی پیدا نمی‌شود. سرزمینی پر از شگفتی، معما و خطر. بعضی می‌گویند برای جان سالم به در بردن از آن باید مثل هَتِر (شخصیتی در کتاب آلیس در سرزمین عجایب) دیوانه بود، که خوشبختانه من هستم. و در صحنه بعد مارگو رابی با کلاه‌گیس پرکلاغی، چشمان زمردی و سیگاری بر لب‌های یاقوتی‌اش در اتاقک اعتراف کشیشی نشسته و از او تقاضایی دارد. بخشش؟ به‌هیچ‌وجه. این زیبای رمزآلود برای قرارداد با مردی آمده که فقط صدای مصنوعی و الکترونیکش را می‌شنویم و رابی قولِ از میدان به در کردن مُهره‌های این مرد را به او می‌دهد و در ازایش همکاری با او را طلب می‌کند. شاید با دیدن همین صحنه بتوانید تصمیم بگیرید که مایل به دیدن ادامه فیلم «ترمینال» هستید یا نه. یک عالم تاریکی، خشونت و رمز و راز. فیلم با میانگین نمره ۲۴ در سایت Rotten Tomatoes و امتیاز ۵.۲ در Imdb اقبال چشم‌گیری بین مخاطبان و منتقدان نیافته است. شواهد اولیه حاکی از آن است که با فیلم درست و حسابی رو به رو نیستیم اما بعد از تماشای فیلم به این نتیجه رسیدم که «ترمینال» به‌شدت وابسته به سلیقه و میزان تخیل مخاطبش است و از آن به نحوی تغذیه می‌کند.