نقد فیلم Venom - ونوم

فیلم Venom در حالی به هدفش به عنوان یک فیلم کامیک‌بوکی ضدقهرمان‌محور نرسیده که خاطرات کابوس‌وارمان از The Amazing Spider-Man 2 را هم زنده می‌کند. همراه نقد زومجی باشید.

«ونوم» (Venom) حلول دوباره‌ی «بتمن علیه سوپرمن» و «جوخه‌ی انتحار» است. ولی چیزی که وضعیتِ این فیلم را بدتر از آنها می‌کند و رکوردِ سقوط تازه‌ای را در بلاک‌باسترسازی هالیوودی ثبت می‌کند، این است که بیش از اینکه همچون فیلم ابرقهرمانی بدی متعلق به سال ۲۰۱۸ باشد، شبیه بدترین فیلم ابرقهرمانی سال ۲۰۰۳ است که گویی در تمام این مدت آرشیو شده بوده و حالا با هدفِ ثبت بدترین اقتباسی که تاکنون براساسِ دنیای «مرد عنکبوتی» ساخته شده، منتشر شده است.

و با اختلاف به این هدف هم دست پیدا می‌کند. در نتیجه «ونوم» فقط یک زباله‌ی معمولی که شب‌ها با احترام به سر کوچه منتقل می‌شود و قبل از اینکه بوی گندش بلند شود جمع‌آوری می‌شود و برای سوزاندن به نقطه‌ی دورافتاده‌ای وسط بیابان منتقل می‌شود نیست، بلکه همچون زباله‌ای است که بعد از اعتصابِ کارگران شهرداری، آن‌قدر در سطل زباله مانده است و آن‌قدر آفتاب خورده است و آن‌قدر تحتِ فشار زباله‌های بالا سرش قرار گرفته است که آب مایع جی از آن راه افتاده است و بوی تعفنِ جنازه‌ی یک حیوان از آن بلند می‌شود. در حالی که هیچکدام از اینها نباید اتفاق می‌افتد. از زمانی که یادمان می‌آید حرف‌هایی درباره‌ی ساخت فیلم «ونوم» به گوش می‌رسید. از وقتی که گفته می‌شد دولف لاندگرنِ سوئدی قرار بود نقشِ اِدی براک را در سال ۱۹۹۷ بازی کند و دیوید اس. گویر هم قبل از «بلید» قرار بود فیلمنامه‌اش را به نگارش در آورد که نتیجه نداد تا زمانی که سرانِ سونی سم ریمی را مجبور کردند تا ونوم با بازی توفر گریس را به «مرد عنکبوتی ۳» اضافه کند و با این کار نه تنها تمام برنامه‌های ریمی برای به پایان رساندنِ سه‌گانه‌اش در اوج را خراب کردند، بلکه نتیجه به ونومی منتهی شد که در فیلمی که در قالب سندمن و هری آزبورن، دو آنتاگونیست اصلی داشت، آنتاگونیستِ سومِ اضافه‌ای بود که همچون تافته‌ی جدابافته احساس می‌شد و در حد و اندازه‌ی یکی از مشهورترین و چالش‌برانگیزترین دشمنانِ مرد عنکبوتی ظاهر نشد. ونوم بعدا قرار بود در دنیای سینمایی «مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز» حضور پیدا کند که کنسلِ شدن این مجموعه هم باعث شد تا هیچ‌وقت چشممان به جمالِ انگلی او روشن نشود. ولی حالا که سونی بعد از همکاری با مارول، خیالش از مرد عنکبوتی‌اش راحت شده بود و او را به لطف کوین فایگی، از بحران خارج کرده بود و به جایگاه مطمئن و پایداری رسانده بود، می‌توانست به سراغِ دیگر کاراکترهای دنیای «مرد عنکبوتی» برود.